Bakmayýn melül mahzun cana cefa hâlime
Sicilim parlak deðil, vukuatým çok benim.
Bir güzeller güzeli haz kattý hayalime
Mecnûn’dan beter oldum; dur duraðým yok benim.
Ýstiyor ki "öl!" dese hemen orda öleyim
Ayýptýr söylemesi; ben artýk bir köleyim.
Ne zaman rast gelseniz karanlýk bir geceye
Bilin ki sebep benim; bir emir almýþýmdýr!
Taç yapmak için yine gönlümdeki eceye
Mehtaptan yýldýzlarý gizlice çalmýþýmdýr.
Eðildim baþak gibi, çýnar iken düne dek
Hâlime bakmak yeter; fazla söze ne gerek!
Üç seferim var günde Kafdaðý ötesine
Kuþ sütü bulmak için engeller aþýyorum.
Düþtüm aþkýn lavýna av’ým iþkencesine
Baktýkça aynalara kendime þaþýyorum...
Hayat gerçekte nedir? Gözde nem, cehennem mi?
"Aþk" yegâne muktedir, "ömür" aþka bir yem mi?
Hapsettim yüreðime güneþi alýp esir
Duysam ki fîrar etmiþ aþkýma zül sayarým.
Baktýðýmda yüzüne görsem yâr müteessir
Derleyip þuasýný gözlerimden yayarým.
Farzedin duymadýnýz; söylenenlere kanýn!
Güneþ yoksa yerinde, sebeb buluttur sanýn.
Ne zaman "ah" çekse yâr yanýma koþar telaþ
Zapt etmek kolay deðil böyle anlarda beni
Farketsem yanaðýndan süzülmüþ bir damla yaþ
Koyup kaynar kazana haþlarým gezegeni.
Eskiden kibrit vardý; zordu Roma’yý yakmak
Dem deðiþti þansa bak; hem benzin var, hem çakmak!
Her deprem olduðunda bilin ki benim sebep
Kýzýnca yumruðumu faylara vurmuþumdur
Ya da lav tükürürüm "yâri mutsuz görsem- hep
Kalbini kýran kimse, yine kavurmuþumdur
Gül, Lale vesaire onun adý hukuken
Size kalan üç çiçek; zakkum, kaktüs ve diken!
Sakýn ola hiç kimse "aþka düþtüm" demesin
Sevda bizden sorulur; bizim tekelimizde!
Asla þüphe yok bunda; tehdit açýk ve kesin!
Bu yasaða uymayan can verir elimizde!
Bana kalsa neyse de, ecemin yok þakasý
Kalmasýn hiç kimsenin aþk ile alakasý!
Umarsýz aþýk gördüm; üzüldüm, kaldým naçar
Çýkardým bir meydana boynuna ip geçirip
"Son arzun nedir?" dedim; dedi "Ömre deðer yâr"
Henüz dâra çekmeden canýný verdi garip.
Daha bunlar da ne ki; cürmüm çok, hepsi de pis
Lâkin bugünlük yeter; polis geliyor polis!!!
Mecit Aktürk