Daðlar
Gurbet, sen deðil misin hep yollarý gözleten?
Gitmiyor iþte s ý l a, bir nebze havsaladan!
Bu hasretlik deðil mi, buram buram özleten?
Ses gelmez, bir çýt bile çýkmaz hattý baladan...
Kim geçti önümüze, yolumuzu kim kesti?
Þu karþý ki daðlardan buz gibi rüzgar esti!
Oysa, tüm beklediðim, sýmsýcak bir nefesti;
Ay ne ki, yýllar geçti, haber gelmez sýladan;
Yaran ile arama taþ duvar ören daðlar...
Hasret burnumda tüter, yok ki hiç gören daðlar!
Hani, var mý bir haber salýp da soran daðlar?
Ne anladým ki þimdi sanki bu hasýladan?
Çýkýn aradan daðlar, ben sýlama varayým!
Geçecek bir yol mu var, daha kaç yýl arayým?
Ellerim gökte kaldý, ya nice yalvarayým?
Çýkmadý mý ki hala ruhsat Hak Tealadan?
Antalya-2013/11
TDK:
havsala: kavrama, anlayýþ, akýl, iz’an...
hattý bala: doruklardan geçen çizgi, göz erimi...
ruhsat: izin, müsaade...
hasýla: bir iþten elde edilen sonuç.
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.