parmak izlerimin arasýnda saklanmýþ geçmisimdeyim; yýllarý inkar edercesine, düþlerimde sana intihar edercesine...
sessizce bekliyorum seni yokluðunun kokusunda geziniyorum her gece. boþluða býrakýp gittiðin sözlerini ezberletiyorum dilime. unutmamak için de notlar yazýyorum gizlice.
þimdi gözyaþlarýmý býraksam avuçlarýna, kaç tanesinde görebilirsin ki kendini? açýp baksan içlerine, hangi acýmýn sesini duyarsýn ki yüreðinde?
itham edilmiþ suçlarýn hapsindeyim. itiraflarým özgürlüðüm olacak biliyorum tutuklanmýþ dilimle konuþamýyorum, anlatamýyorum kilitlenmiþ sözcüklerimi, diyemiyorum sana: seni seviyorum evet çok özlüyorum...! diyemiyorum...!
bir baðýrsam, çýðlýklarým yýrtar gökyüzünü yerle bir olur daðlar hasretimin þiddetinden kara kýþa döner bir anda, baharýn çiçek dallarý eðer ki, geleceðini müjdelemezse kelebekler alýrým üzerindeki bütün renklerini, çözerim dilimden korkumdan diyemediklerimi.
biliyorum... aslýnda sende duyuyorsun beni biliyorsun... dilimde asýlý kalmýþ sözcüklerimi anla artýk ..! ben ne giden olmak istiyorum! ne de geride kalan!