ÖLÜM HESAP VERME ZAMANIDIR
Yokluðunda son kez uyandým bu sabah
Yastýðýmda kan lekesi vardý,
Gözlerim çerçevesi paslanmýþ aynada
Sessizce, biten bir ömrü selamladý.
Artýk bütün bu özlem sona erecekti
Birbirimize emanet ruhlarýmýz
Ayrýlmamak üzere ebediyette birleþecekti.
Hesap defterim duruyordu resminin hemen altýnda
Sana karþý son günahýmý da yazýyordum
Yokluðunu anlattýðým o iki satýrda
“Ölüm bile unutturmuyordu sensizliði
Senin unutturduðun þu yalan dünyada…”
Bugün de sana aþýk uyanmýþtým
Ama gözlerin yine yoktu karþýmda,
Fotoðrafýnýn arkasýnda ki son boþluða
Hala bir çocuðun kalbinde seviyorum yazmýþtým
Ölümü kucaklarken hatýralarýnýn arasýnda.
Ve þimdi vasiyetimi yazýyorum
Hediye ettiðin dolma kalemle,
Fotoðrafýnda gömülmeli benimle birlikte,
Gözlerimi açtýðýmda ilk seni görmeliyim
Beni karþýlayan o meleklerin içerisinde.
Hesap defterine gelince, o da yakýlmalý
Çünkü ben yalan söyleyemem
Gözlerin bakarken gözlerimin içine.
Ne olur çabuk ol Azrail,
Artýk hazýrým gitmeye,
Sevdiðimin gözleri beni bekliyor
Nefes alýþýðýmý yitirdiðim gökyüzünde…
ÝBRAHÝM ÞENTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.