Bazen diyorum ki;
Boþ ver her þeyi.
Oku kitabýný,
Sür ojeni,
Þöyle bir topuz yap en daðýnýðýndan
Ve gerektiði kadar uyu.
Hem hayat dediðin uzun bir cümleden ibaret deðil mi?
Devrik bir cümle olmayý kim ister ki?
Kim ister satýr aralarýnda oyalanmayý?
Hem kim bilir,
Belki de hayat mutlu olmaya yetecek kadar uzun deðildir.
Ve mutluluk yarýnlarýnda saklýdýr.
Bekle demiyorum,
Umut diyorum...
Unut diyorum!
Bir nebzede olsa unut!
Hilal Özcimbit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.