Sonsuzluk diyorum ve baþlýyorum
saçma sapan satýrlara.
Önce giriyorsun yarým yamalak hayatým’a.
Sonra tamamlýyorsun beni aþk’a.
Ve gidiyorsun.
O yarýný da alýp benden.
Unutuyorsun.
Sarmamýþ gibi yaramý.
Bitiyorsun, her masal’ýn son buluþu gibi.
Sen bitiyorsun,
Biz bitiyoruz,
Aþk gidiyor.
Ama bitmiyor bende,
Gitmiyor aþk benden,
Gidemem ki senden...
Unutmak nefrettir,
Ýnsan nefret eder mi sevdiðinden?
Sen ettin!
Hilal ÖZCÝMBÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.