Cân evimden vurgun yedim, kan damlýyor yaradan
Çeken yok mu þu hançeri? Vay halime vay benim.
Boyun eðdim, "kader" dedim; þahidimdir Yaradan
Kalp otaðým yangýn yeri; periþan saray benim.
Kahýr yüklü her kelimem, ye’se esir her hecem
Ne olursun, insaf et de, dön gel artýk be ecem
Gam çekmezdim olsa idi tek bir mehtaplý gecem
Bulutlarýn arkasýndan mahzûn bakan ay benim.
Hangi dalý tuttu isem ya kýrýktý, ya çürük
Hicrân odu sol yanýmda amansýz bir öksürük
Ar ederdim, inlemezdim, olmasaydý dert büyük
Çile keder bölüþülmüþ; en aðýr yük, pay benim.
Ýz aradým senden inan aldýðým her nefeste
"Geldin" diye umud ettim, yola baktým her seste
Gör, sazýmýn kýrýk teli, gönlüm dar bir kafeste
Hüzzam çalan beste benim, figân eden ney benim.
Tebessümü çok denedim, ömrü uzun sürmedi
Kimse beni senin gibi diz üstü çöktürmedi.
Çok sarsýntý geçirdi de, böyle deprem görmedi;
Gönlüm yýkýk, perperiþan; kýrýk benim, fay benim.
Kan kustum hep, kan aðladým; sanma zulüm meziyet
Sabrým artýk son deminde, ödenmiyor her diyet
Ya doð artýk sabahýma, bitsin artýk bu hasret
Ya da çaðýr ecelimi, günlerimi say benim.
Hazân esti gül bahçemde, apansýzýn z/amansýz
Mesken tuttu "ah" lehçemde, yanýyorum dumansýz
"Az" diyorsan çektirdiðim, hiç utanma imansýz
Gel istersen ölüm ile nikâhýmý kýy benim.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 27.11.2013
DOST KALEMDEN iNCiLER;
Viran oldu gönül köþküm, yýktý beni bir çift söz
Ýçim yanar büryan olur, dost içime koydu köz
Alevlerle girift oldum, yanar benden içre öz
Kaderim hep hüzzam çalar, keman benim’ yay benim....
Hülvani BASTUG
***SONSUZ TESEKKÜRLERiMLE...***