‘’ yaslan omuzlarýma vurulduðunu kimseler görmesin yüreðinin ‘’ Hasreti isa
etna yanardaðýna dönüþmüyorsa bir yürek orada aþkýn adý anýlmaz
güneþin kýzýllýðýný alýp karanlýða götürüyor ellerin dilin varla yok arasý oysa avuçlarýnla denizi taþýmýþtýn bana akþamlara alýþtýrmayalým çocuklarý boð beni ýþýðýnla kamaþsýn göz bebeklerimin masalý
üzümün gözyaþlarý dönüþürken dudaklarýnda þaraba ey sen ibadet için göðüslerinin düðmelerini bana açan tan kýzýllýðýna varmak için kasýklarýmdaki nehri kullanan gece artýk kývrýlýp yatabilir gözlerine benim yerime
kendini yokluðunda sýna içini boþalttýðýnda aðýrlaþýr yüreðin gece çocuklar doðurur babasýz kordon boyu akar kan bir yanda güz üþür bir yanda ada kal orda bu kýyý seni denize taþýmaz nasýlsa
lodos serpintisi bir martý okþardý yüzünü ayaklarým sýlanda sürgün hangi daðýn ardýnda tutsak kaldý dokunuþlarýn
artýk pamuk kozalarý yakýlabilir tarlalarda gün kendini sürebilir bir anlamsýzlýða kuþlar çekilebilir yýldýzlarla akþam uykusuna rüyalarýma bodoslama gir gölgemle birlikte yürü yüzümün sokaklarýnda okþa parmaklarýnla göðsüme düþen koru beni meleklerin kanatlarýnda s/akla
hüznümü daha büyüt ve vur çarmýha yüreðinin kuraklýðýna ek hasretimi harama harman et savur saçlarýný alev damlalarýyla besle yýldýzlarý yeni bir anlamý yükle aklýma beni býrak sen doyur önce aç yanlarýný
býrak aþk örtsün seviþmelerin üstünü
yaðmur çocuklarý ýslanýr düþlerin avlusunda geceye bir býçak sallar kadýn baþka Deniz’lere daraðacý olmasýn diye göðsünün kýrlarýna yýllarca aðaç dikmedi
toplasam baðrýmda yanan kor alevleri üþümelerin biter mi göðüslerini bastýrsan düþlerime hasretin diner mi
duruþuna gölge düþmesin diye gün boyu ayak sürüdüm durdum aþk çemberinde uykuyu yarýda býrakýp döndüm rüyama kaç gözyaþý ölür gider kirpiklerinde çamura kesilir toprak ölürüm yar sensizliðin ertesinde
tanrýya giden yolun senin gözlerinden geçtiðini anladýðýmda vakit çok geçti dul dudaklarýnda büyüyen bir gülün gölgesiyim aslýnda alnýmda intihar günlerinden kalma çürüyen bir yara yaralýyým sevdanýn vurulduðu her boþlukta yaradan’dan önce sýðýndým kapýna dualarla taranmalý saçlarýn gelin olup giderken ayrýlýða
yürek yeni bir yanmanýn son arifesinde aþk yurdunu arar sularda ben kara bir bulutum kirpiklerinin ucunda þafak soðuk nefesim boðuk boðuk üþür koynunda zemheri yanlarýma dokun soluksuz sokul savruluþlarýma olunacaksa sevgiye köle olmalý insan sývalarý dökülmüþ bir duvara daya sorgula beni çatýk kaþlarýnýn ortasýnda
afyon çapasýndan dönen ellerinle seviþmeye hazýrla bedenimi utancýný kapýnýn dýþýnda býrak dilimi rehin býraktým kalemin ucundaki sancýya ötele akþam namazýný baþka bir kazaya ömrümü koynunda uzat ey sevgili yaþanacak ne kaldýysa geride ser önüme yaðmur yorgunu gözlerinde söndür ateþimi
ikimiz de biliriz bir kýyýda kefensiz ölmesini
Ýsa Ýnan
Þiirime ilk kez can veren Sebahat Kara hanýma yürek dolusu teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.