Bir bilinmezlikler sarmalýndayým, lâbirent gibi
Her yaným, cam kýrýklarýyla örülmüþ duvarlar,
Attýðým her adým yeni bir yara,
Tüm hücrelerimden kanlar akýyor
Ve üstümde görünmeyen bir göz var,
Bana, ’öde günahýný’ der gibi bakýyor.
Haykýrmak istiyorum isyânýmý,
Bu kez, sanki bir el, aðzýmý týkýyor.
Bakýyorum, boynumda ilmiklenmiþ koca bir kement,
Ben gitmiyorum artýk, o güç beni çekiyor
Ve kader gibi kurulmuþ hileli bir lâbirent;
Sonunda bütün yollar sana çýkýyor...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.