Kronik Yalnızlık Şiiri
yine yalnýzlýðýn kýyýsýnda sürükleniyorum
yaðan yaðmura inat melal döküyor yüreðim
mesken mi ettin yüreðimi ?
yurdun mu þimdi sinem?
dalýyorum mavi hülyalara
kaybolmuþ benliðim
derin sulara gizlendim yaðmurlardan
üþür gidiþlerinde ýslanan yüreðim
titreyen dualar dudaklarýmdan düþer
telaþlarým hayalleri unutturdu
beyaným yok ikrar edemem derdimi
yine gökyüzü puslu
topluyor þehrin hüznünü
býrakmak için topraðýma
mesken mi ettin yüreðimi ?
yurdun mu þimdi sinem?
mahcup suskunluklarý mý da getir.
huzurum yitik zamanda,
tarifi yok bir vakitte
sal yaðmurlarýný sicim sicim cismime
titrerken yokluðunla yüreðimde ki endiþe
loþ bir yalnýzlýk benimki’si
acýlardan saðdýðým þiirler sancýlý saðanak
boynu bükük kalem
mýsralarda yitiyor
yalnýzlýðýn kýyýsýnda sürüklenirken
mesken mi ettin yüreðimi ?
yurdun mu þimdi sinem?
madem ki gelmiyorsun!
yokluðunla ýslatma bari
can kafesine sýðmýyor
sen buralardan gittin gideli
sýrýlsýklam bir yalnýzlýðýn eteklerinde
yokluðunun boyasý akýyor sürmeli gözlerimden
süreðen bir hastalýk gibi...
madem ki gelmiyorsun!
yokluðunla ýslatma bari
mesken mi ettin yüreðimi ?
yurdun mu þimdi sinem?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.