Ey Karanlıkta Tulû Eden Nehar

hicap ederken ruhum
vakfe’sindeyim nâr’ý dudaklarýnýn
kýzýlýna yandýðým

günün son ziyasý da sönsün
ömrüm serap içinde vahalar görsün

çýrpýnýr çeraðlar
gecenin örtüsüne bürünür rengim
uykularým üþürken nâr’ý beyzayým
yüreðimde tecelli ederken vasfýn

ey karanlýkta tulû eden nehar
zebun ettin beni leyl gözlerine
dudaklarýmýn zikridir vird ettiðim adýn

þiirler okur ay simalý yüzünden þair
menzili þaþmaz bir türkü tutturmuþ
þevk içinde meþk eðler
gecenin tenha bir vaktinde

cemalini perdeleyen güneþ utanýr ufukta
muþtulu rüyalarda öperim leblerini
buse(n)siz geçen günlere inat

ey güzelliðinden haz aldýðým sevgili
kirpiklerin örtüyor bakmaya doyamadýðým gözlerini
mehtap mý didelerinden doðan geceme?
tüterken büyülü rayihalar gönlüme
cezb eder okþar ruhumun utangaç yanýný
titrer nazarým nazarýnda
bir tebessüm eðlesen aþk sofrasýnda
içmiþim sarhoþum kadehim boþaldý
doldur saki sabaha ne kaldý

Sosyal Medyada Paylaşın: