Gidiyorsun Aðlamýyorsun Bütün acýlarý esir etmiþsin kokuna Çýlgýnca bir yýkýntýyla haykýrýyorsun ’ Arkamdan gelme sakýna ’ Caddeleri törpülüyor aceleci adýmlarýn Ecel düþmüþ bir adým daha yakýna Ve sen hala gidiyorsun Aðlamýyorsun bi’tanem Son köþeyi dönerken burkuldu içim Alýndý baþýmdan saltanatsýz tacým Kaskatý oldu kýpýrdayamadý dudaklarým Ne gözlerim durdurabildi seni Ne sevgiyle yoðrulmuþ tuzaklarým Sen Cumhuriyet meydanýnda bir taksiye binerken Telaþlandý, ama kýpýrdayamadý ayaklarým Bekledim belki bir el sallarsýn diye Karþýdaki caminin avlusuna Ve minareden yükselen sala sesine Olmazsýn sandým aþina Ama sen vefasýzlýðýný yükleyip omzuna Gittin Dönüp bakmadýn bile Yýldýrým Beyazýt’ýn musalla taþýna ________________________________
ABDULLAH KABATAÞ / BOLU Kaynak: YEDÝNCÝ MEKTUP þiir kitabý Sosyal Medyada Paylaşın:
yedinci_mektup Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.