SONDAN BİR ÖNCEKİ MEKTUP
Aðlama
Çocuk deðilsin artýk
Hadi kaldýr baþýný
Ve sil gözyaþýný
Biliyorsun
Bir OLAMAZ’ý sevdik biz
Biz imkânsýzý sevdik YAÐMUR
Yaðmur’um
Tam altý gün oldu ayrýlalý
Hani yaþayamazdýk birbirimizden ayrý
Yaþýyoruz ya iþte
Ama nasýl..?
Öyle bir yaþamak ki,
Yaþamaktan ayrý
Artýk ne sen annenden fýrça yiyorsun
Akþamlarý eve geç kaldýðýn için
Ne de ben tadýna varabiliyorum
Bir kör sevincin
Artýk hafta sonlarý
Kimse iþgal etmiyor Esentepe’nin kuzey yamacýný
Ve kimse üzmüyor elindeki çaký ile
Ýhtiyar bir çam aðacýný
Kimse duvar gibi bir kayaya týrmanýp
Tehlikenin sýnýrýný zorlamýyor
Ve oradan dereye kimse taþ yuvarlamýyor
Artýk kimse SENÝ SEVÝYORUM diye
Boðarcasýna sarýlmýyor boynuma
Kimse bir ikindi sonrasý serinliðinde
’Üþüdüm’ deyip sokulmuyor koynuma
Ve ben kendim de üþüdüðüm halde
Kimsenin omuzlarýna býrakmýyorum panzot ceketimi
Kimse çok güzel olduðu halde gözlerimin içine bakarak
’ Ben güzel miyim ’ diye sormuyor
Kimse küfür ettiðim zaman elini aðzýma vurmuyor
Ýlk öpüþtüðümüz aný hatýrlýyor musun?
Ben hiç unutamam
Hani 26 Ocak’ta
Sincan’da bir parkta...
Önce sen uzatmýþtýn elini
’Seni seviyorum’ demeye kalmadan
’Sus’ deyip baðlamýþtýn dilimi
Sanki o ana aramýzdaki mahrem perdesi düþmüþtü
Gözler kilitlenmiþti birbirine, önce onlar öpüþmüþtü.
Sonra nefesin deðmiþti nefesime
ve sesin karýþmýþtý sesime
Anlatamýyorum...
Yaþamýyorduk, sanki rýhlar dolaþýyordu bir hayalde
’ Aþk anlatýlmaz, yaþanýr ’ dedikleri bu herhalde
’Yeter’di artýk bu kadar. Gitmeliydim
O son an... Koptuðunda dudaðým dudaklarýndan
Baþýný öne eðiþini
Ve utana sýkýla
’ Gitme, biraz daha kal ’ deyiþini
Unutamam.
Yine içlendin deðil mi..?
Belki de aðlýyorsun
Aðlama
Çocuk deðilsin artýk
Hadi kaldýr baþýný
Ve sil gözyaþýný
Biliyorsun
Bir OLMAZ’ý sevdik biz
Biz imkânsýzý sevdik yaðmur
YAÐMUR’um
Ooof... Of...
Tek sorun neydi biliyor musun?
Çok güzeldin, haddinden fazla
Seni sevmek,
Senin olmak hakkým deðildi bir kuru niyazla
Þimdi sen,
Sanýyorsun ki bu sana son mektubum...
Son deðil Yaðmur’um, sondan bir önceki
Anýlarýn zehir zemberek içime aktýðý mektup bu
Yani derbederliðim dün geceki...
Yaðmur’um...
Sen bu ayrýlýðýn sýrrýna
Son mektubumda ereceksin
Son mektubu da bir kaðýtta deðil
Mezar taþýmda göreceksin
’ Yaðmur
Yaðdý...
Islandým.
Aslýnda ben yaðmurun
Yaðmasýný kýskandým
Ýþte ben bu yüzden öldüm
Öldüm ve toprak oldum
Yaðmurun seli tüm vücudumu sarsýn diye
Ve sadece yaðmur bana yaðsýn diye ’
_______________________
ABDULLAH KABATAÞ / BOLU
Kaynak : YEDÝNCÝ MEKTUP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.