Ne yorulur düþer, ne de býkarlar
Þelale þevkiyle akar kalemler
Nakýþ daðlarýnda yokuþ çýkarlar
Âleme aþk ile bakar kalemler
Gaspeden olsa da taht ile tacý
Ferman ilhamýndýr, þair aracý
Avcuna konmuþsa hüzünle acý
Yüreði kavurur yakar kalemler
Aynýdýr sansa da avam, ahali
Kimseye benzemez þairin hâli
Bezeyip heceyi güneþ misali
Kâðýdýn göðsüne takar kalemler.
Aþk yanmaya deðer nüvesi arsa
Yâr, Yezdan, yüceyse; yegâne yârsa!
Uðrunda akacak gözyaþý varsa
Hüzünü kalplere eker kalemler
Sakarya aþkýyla coþarken Tuna
Dertler diyarýnda dinmez fýrtýna
Bir yüce dâvâyý alýp sýrtýna
Kahrýný gururla çeker kalemler.
Tutan el Türk’ünse eþsizdir hazý
Destanlar yazmadan kesilmez hýzý
Al zemin üstünde ayla yýldýzý
Semânýn burcuna çakar kalemler...
Mecit Aktürk