Adamın Kadını
Adam/ýn
Koca koskoca bir alem içinde
Bir zerre iken bulmuþtum seni
Üþüyordu yüreðin
Zamana tutunmuþ bir rüzgar gibiydin
Öylesine hýrçýn ve öylesine narin
Saçlarýnda kirlenmiþ yaðmurlarýn þakayýþlarý
Tel tel hasret türküleri yakýyordu toz pembe düþleri
Ellerinde, dizlerinde dövülmüþ ümitlerin yanýk izleri
Gözlerinde ne kadar ham baþaklarýn asiliði olsada
Yüzün günebakan çiçekleri kadar vefalýydý aþk’a
Tuttum ellerinden dudaklarýnda gül tutuþtu
Güneþ gün orucu tuttu hicabýndan
Yüregime tutulmuþ bir rüzgar gibiydin
Ruhuna iliþtirdiðim merhabalara tutunan
Bizi ayakta tutan varlýk sebebi olan tek bir canla
Koca bir ömrü sýrtlamaya hazýrým omuzlarýma
Senin için yüreðime bir tabela astým
’Yalnýzlýðýmý avutacak yar bulundu!’
Ey kalbimi avuçlarýnda taþýyan kadýn !
Ya yüreðin masal ülkesinin masmavi baþkenti olacak
Yada soguk sularýn teninde ýlýklaþtýðý merhamet membaý
Ýçim sýkýla sýkýla ezile-büzüle senin sevdana sur olmadým mý?
Geçmedim mi olan þeylerin olmayacaðý herþeyden
Verem eden þiirlere kazýdým adýný mýsra mýsra
Tanýnmayan gözlerime sürdüm hayalini
Seninle hayat buldu gördüklerim
Yürürken yeþilçamýn klasiklerini sahneledim hep ikimizin hayal evinde
Ben seni göðün bulutsu sancýlarý gibi, gözlerimden akan damla damla yaþta sevdim
Denizinde yüzen bir yürektim ben
Þimdilerde dalgalarýnla kýyýya vuran
Ben seni bir ala ceylanýn avcý tutsaðýna düþmüþ bakýþlarýnda ki acziyetinde sevdim
Beton direðin yanýnda betonlaþmýþ dünyaya nispet yapar gibi
ýþýl ýþýl aþk saçan kadýndýn benim dünyamda
Yeþil elbiseli cennet kokan kadýn
’Ben seni çok sevdim kadýn!’ dedi ve sustu yüreðim...
Kadýn/ý
Sen fatiha da, her ayet sonuna durduðumda
Dört elif miktarý aldýðým nefeste ki cömertliktin
Ýtibar edilen sözün ardýnda duran þereftin
Ve gülüþleri yüzüne ve gözüne fazlaca yakýþan adam !
Gidiþlerin istikametinde gözlerimi diktiðim en son durak
Sað iþaret parmaðýmý ayaða kaldýrýp ’iþte aþkýna þehadet ettiðim adam!’dediðimdin
Labirentinde kaybolduðumda dünyanýn
Karþýlardan yaktýðý ýþýkla bana yolumu gösteren neferdin
Çöle düþtüðümde adýný sayýklarken, biriktirdiðim kum tanelerinin ismiydin
Kara çarþafla üstü örtülen gözlerimin, peçeler ardýna gizlenen bakýþlarýydýn
Ey’Açmasaydýn yanmazdým’ dediðim sözlerin sahibi adam !
Her ’Seviyor musun?’ dediðinde
Saplanan hançeri tutan ellerdin
Ey ümitsiz hayatýma onur mührünü vuran adam !
Martýn on sekizini itina ile deviren bedenimin
Can taþýyýþýnýn sevdiði kaderdin
Keþkeleri almazken dilime,
Çaldýðýn kalbimin çeldiði aklýnýn saçýna düþen beyazdýn
Güneþi görmeyen çocukluðumun
beyaz kaðýt köþelerine çizdiði güneþtin,ýþýltýsýný ruhuma bahþeden
ve her aðlayýþýmda gözlerimden akanlara sebeptin
Tüm itiraflara raðmen, derince bakýpta sis çöken gözlerimin koyu rengiydin
söyle
söyle de
Hala topraðý sevdiðimin kanýtý olan vucut rengimin
beyaza dönüþünü izle
Kaskatý kesiliþimi izle
Yalansa söyle
Söyle de
Ya mühürle gireyim kalbine
Ya da kefensiz topraða
’Ben seni senden daha çok sevdim.’ dedi ve sustu yüreðim...
zeynn & M.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.