Kapýna geldim
titreyen dudaðýmda ki dualarýmla
ellerim buz gibiydi
yüreðim ise yangýn yeri
beni affet.. dedim bakamadan gözlerine
sesi ayrýlmýþcasýna ürkekti bakýþlarým
hareketsiz kala kaldým
soðuk hava iliklerimi dolduruncaya dek
bekledim bir tek sözünü
sen sessiz
katýlaþmýþ yüreðinle
bakmadýn bile yüzüme
nasýl da caným yandý o an
Yürek darbesinde kan revan oldu umutlarým
gözümden aktý tüm korkularým
çaresizce bakýp etrafýma
bir saða bir sola gittim
ruhum sarsýldý derinden
Senden baþka gidecek bir yerim yoktu halbuki
kayboluþlarým da yok oldum yeniden
ve çöktüm oracýkta
yaðmurlar altýnda sýrýlsýklam olan haykýrýþlarýmý inletip
kývrandým içime dolan aðrýmla
Ruhumun yangýný sönmedi
sönmeyecekti anladým
kýrgýnlýklar unutulmasa da affetmeyi bilmeliydi
seviyorum seni kendimden çok diyemeden
geri çevrildi sunduðum tüm masumiyetim
ve son buldu aþka dair inancým benim
sevmekse yeniden
can verdi kalbimde ...
Rasim Yýlmaz
19 Kasým 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.