Ne zaman görsem havalanýyorum füze hýzýyla yapýþýyorum tavana sonra yine yerdeyim zýnk
olacaðý buydu ayaðým yere basýyor bin parça oluyor bölünüyor daðýlýyorum toz þeker misali insafsýz yer çekimi
oysa havalanmalýyým yerden kesilmeli ayaðým her gördüðümde insan isterse bu durumda olan birini toparlamaz mý dostça
birini görüyorum amfiteatr’da meðer deðilmiþ miyim ben görmek karanlýktan kurtulup kavuþmak gün ýþýðýna o o iþte yine orada salon alkýþtan kýrýlýyor aþk’ýn bilmem kaçýncý basamaðýnda Yürüyorum insan olmaya
akýl þeytan kalp melek bile bile bilerek olur mu ki ihanet özür dilerim kalbim emanet yine de aklým sana o orada o yaratýcým diyerek ben bildim iman ettim kaç kere kaç kereler sana döndüm
döndüm kalbim döndüm yüz sürdüm tavaf ettim yaratýcým orada diyerek
kaç kez günü batýrmýþým yalnýz ve aðlamaklý þaþkýn büyülenmiþ ve yorgun sus kalbim sus yorma beni nedir bu heycanýn bu yükseliþin bu mücrim misali titreyiþin bu yok oluþ onunla hemhal oluþ
ahh yer çekimi dünya tuzaðý birden bire kararýyor gözüm ve zýnk yine yerdeyim baþým dönüyor bu kez baþkayým baþkalaþýyorum
demek böyle mi oluyor sevmek paralanýp paralanýp ölememek hiç bir yere sýðamamak havalanýp havalanýp sonra yine akýbet çakýlmak yere
bir bahçe ve beyaz bembeyaz çiçekler serpiþtirilmiþ bir yol o yoldan geçeceðimi bilmiþler gibi beyaz çiçekler ve ve kirlenmemiþ bir aþk yani sere serpe yani yerle bir yani platonik
o gün gelecek mi ne oldu ki bana onu tek diðer her þeyi çift görüyorum
özür diliyorum kalbim yine de aklým sana emanet
Yüksel Nimet Apel
17/Kasým/2013/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.