öğretmenler günü
ÖÐRETMENE MEKTUP Bu gün öðretmenler günü….
Bu gün öðretmenler günü öðretmenim,
Hatýrlar mýsýn beni
Ben,Domaniç yaylasýndan
Kör Eliften olma,
Topal Rýza oðlu,
Sakar Mehmet’im.
Bu gün öðretmenler günü ,
Ellerinden, ellerinden öperim.
Bu gün öðretmenler günü ya
Bakma kusuruma.
Ben ,doðru söylemeyi
Ben ,insan sevmeyi senden öðrendim.
Dörde yeni geçtim di sen geldiðinde
Dað kokardý ellerim.
Kekik kokardý yanaklarým.
Ellerin,yanaklarýma deðdiðinde
Fýrtýnalar kopardý küçücük yüreðimde.
Ve ben,
Býrakýrdým küçücük bedenimi.
Þimdi ,zemheriler dönenmekte baþýmda.
Ellerin,caným öðretmenim ellerin nerde.
Her þey biter bir gün derdin.
Her þeyin bir sonu var.
Ve toplayýp valizini giderken bir bahar.
“Oku” dedin bana.
“Oku ama,
Makam için deðil ,insan olmak için oku.”
Okudum öðretmenim,
Bir saniye ayrýlmadým, aydýnlýk yolundan.
Bir kere dönmedim yüzümü, yalana kahpeliðe
Bir kez eðmedim baþýmý ,vatansýza kahpeye.
“Oku.” dedi babam.
Kaçak odun taþýdý geceleri.
Anam,ekmek yaptý tek gözüyle.
Ve babam yakalandý bir akþam.
Muhtarýn bir tek sözüyle.
Yasak kýlmýþtý devlet
Orman köylüsüne odun kesmeyi.
Oysa babam
Candan aziz bilirdi aðacý.
Çünkü çok iyi bilirdi ki,
Orman yoksa ,
Yoktu çocuklarýnýn ilacý.
Ýki yýl üç ay mahpusluk,
Bir de sýrtýmýzda bitmeyen yoksulluk.
Orman haram.
Ekmek haram,
Aþ haram,
Boþ ver katýðý ,
Boþ ver be öðretmenim.
Garibana, mutlu düþ haram.
Okudum öðretmenim.
Kara yazgýmýzý silmek,
Ve bu kahpe dünyada,
Gülmek için okudum.
Pýtrak dikenlerini yüreðimde eðirip,
Umut kilimleri dokudum.
Ö.S.S
S.B.S
Ö.Y.S
K.P.S.S
Hepsi neyse ne ya,
Senin hatrýna,
Babamýn emeklerine,
Anamýn düþlerine,
Ýhanet etmedim de.
Her sýnavý kazandým.
Adým okumuþa çýktý köylük yerde.
Bizde okuyan nerde?
Beþ yýl önce aðýz bükenler
“Helal olsun be
Topal Rýza’nýn oðluna,
Üniversiteyi bitirmiþ.” dediler.
Anam, kasýla kasýla gezdi köy meydanýnda.
Babam,hava yaptý köy konaðýnda.
Lakin ,iþ yoktu öðretmenim.
Ýþ kahpenin aðzýnda:
Aslan olaydý,çakal olaydý,
Ýneydi midesine,
Kazýya kazýya bulurdum onu.
Döke döke terimi,
Döke döke kanýmý ,
Verirdim canýmý,
Lakin;
Kötünün eline düþmüþ iþ.
Eðil dediler.Eðilmedim.
Bükül dediler.
Bükülmedim.
Ben,, bir kez bile,,bu ülkeyi kurana küfrettirmedim.
Yanlýþ anlama sözümü öðretmenim.
Bu gün öðretmenler günü.
Ellerinden ,ellerinden öperim.
“Elbet düzelir.” dedi annem,.
“Elbette iþ bulursun.”
“Belki düzelir.” dedim.
Sofrada ekmek yerine, ömrümü yedim.
Gün geçti,babam da gýna getirdi.
Babam , kaçýrýrdý gözlerini öðretmenim.
Babam bakmazdý gözlerime.
Bunca emek ,boþ!
Bunca düþ,boþ!.
Bir gün dayanamamýþ olacak,
Önüme sürü verdi katýrý,
“Sen.” dedi,
“Topal Rýzanýn oðlu,
Ýþte orman, iþte ekmek ,de yürü.”
Girdim ormana.
Sabahýn kör vaktinde.
Girdim ,girmesine ya,
Kýyamadým aðaçlara.
Aðaçlar, ayaklanýp üzerime geldiler.
Aðaçlar ,dikelip,
Ömrümü bitirdiler.
Sen,canlara kýymayýn derdin öðretmenim.
Ben,canlara kýymayý beceremedim.
Bu gün öðretmenler günü.
Ellerinden ,ellerinden öperim.
Askerlik,askerlik günü gelip çattý.
Köyden kurtulma.
Üç vakit sýcak öðün.
Beklide ölüm!
Köyde ana ,
Köyde baba,
Köyde,adý konulmamýþ bir yara,
Hacer ya öðretmenim,
Hatýrladýn mý Hacer’i.?
Hani elleri kýnalý,
Üçüncü sýrada otururdu da,
Ödevini yapmadan gelirdi.
Önceleri kaþlarýn çatýlýrdý.
Sonradan ögrendindi,
Hacer’de,bir ana ,dört kardeþ,
Baba;
Yýllar önce gitmiþ Rusya’ya.
Ve býrak geri dönmeyi ,
Selam bile yollamamýþ.
Hacer okula gelir,
Sýðýra gider,
Sýðýrdan döner,
Okula gelirdi.
Ha iþte o ,
O Hacer.
Hani senin “zeytin” dediðin.
O iþte o.
O benim her þeyim.
Kurban olam yanlýþ anlama öðretmenim
Bu gün öðretmenler günü
Ellerinden
Ellerinden öperim.
Acemilik de üç mermi
Hadi ,Pülümür daðlarýna,
Ustalýkta çatýþma.
Ne ben onlarý bildim.
Ne onlar beni bilirdi.
Kancýk pusular kurdular öðretmenim!
Kancýk pusularda vurdular tertip imi!
Sen hep söylerdin ya
Vatan için, ölmekte var elbet.
Vatan için toprak olmak, kan olmak.
Lakin, birkaç sene sonra,
Tertip imi vuranlara,
Halýlar serdiler öðretmenim.
Ben iþsiz,
Ben ekmeksiz,
Ben aþsýz dolaþýrken,
Katillere iþ teklifi ettiler.
Hepsi neyse ne ya
Hacer imi,
Hacer imi baþkasýna verdiler.
Þimdi,
Duvardaki diplomayý görüyor gözlerim,
Tertip imin kanýný,
Babamýn mapusluðunu,
Bir de Hacer in gelinliði ,
Gelinlik, çok yakýþmýþtýr deðil mi öðretmenim?
Ben Domaniçli,
Domaniç in ,Erikli köyünden,
Kör Eliften olma,
Topal Rýza oðlu
Ýþsiz Mehmet’im.
Bu gün öðretmenler günü,
Caným kurban yoluna,
Ellerinden ellerinden,
Ellerinden öperim…
GÖKÞEL KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.