EFSUN GÖZLERİN

Efsun gözlerine gözüm deðince,
Canlanýr içimde ölü þehirler.
Bir kardelen hüznü, baþýn eðince,
Çaðlaþýr gözümde saklý nehirler.

Tebessümün otað, sadýk yar gibi,
Gölgesinde kaç bin konuk aðýrlar.
Duyulmaz sedayý ilk duyar gibi,
Dirilir sesinle gönlü saðýrlar.

Zifir yüreðime CEMRE’n düþeli,
Adýnla vuruldu çýkmaz mühürler.
Hapsolduðum yerde yüzün döþeli,
Bilir mi mahkûmu, ezelden hürler.

Kuðu saçlarýna tutulmuþ umut,
Kokunu verir mi en özge güller.
Geleceðin güne katýlmýþ umut,
Edâný kýskanýr hoyrat gönüller.

Aþkýn çilesine yetmez mi sence,
Yokluðunla ödediðim mehirler.
Damla damla yudum yudum iþkence,
Aþýða reva mý bunca tehirler…

27 kasým 2005
Sosyal Medyada Paylaşın: