ÖLÜM

Tutunduðun candan medet beklerken,
Bir aný gün edip güne eklerken,

Ruhun sorgusuz mahkûm, uðrarken cendereye,
Direniþ ah direniþ, kabul edilmez þeye.

Bir þimþek, bir çekim, bir kara buðu,
Haydi, tut cisminle, saran boþluðu.

Arala gözlerini açýlan pencereye,
Bir gidiþ ki; malumu meçhul iken, nereye?

Gidiþ ki; olmazýn olur olduðu,
Renk, edâ, iklimin ansýz solduðu…

Ferah bulduðun, zaman ve tepetaklak mekân,
Hani gül edâlý can, hani damarýnda kan?

Güneþ nerde doðar, þimdi vakit kaç?
Çizilen rotadan bir yol bul da kaç.

Perdelemiþ, perdeler ötelerinden bakan,
Bir bedene sýr verip, yine kendinde yakan.

Ýrade mecâlsiz, atamaz kulaç,
Bilir mi eczâlar, bu hâle ilâç.

Perdenin arkasýndan bekliyorsan ipucu,
Gönül sâdýk kýlavuz; akýl aciz, çapulcu,

Varsýn þemâlini köpürtsün halaç,
Sen öz varlýðýna, mutlak bir yol aç,

Bu gidiþ ki; fânide, aslen, aslýna rücû,
Bir tükeniþin deðil, asýl hayatýn ucu…

15-KASIM-2005
Sosyal Medyada Paylaşın: