Ateþim donmadaki yüze kadar say
Ýn cam bir düþten þehrin güneþini sývayan
kalbi tutsak falanca
An bizim. Dur orda
Ancak- pimi ekilmiþ toprak
Yanýnda gök yüzü
karý çatlamýþ bu mevsimin
Kanýn yansýmasýndaki ateþ
Þimdi sana bir masaldan beyaz pelerinli periler göndersem
okuya bilirmisin fanzinlerini
sen desem ateþin mavi yüzünden bir kentin vebali
bu kaçýncý uyak avuçlarýnda suya arþipel
Thera aðzýnýn kýyýsý bilirim
de’ neden
suya meyilli
an söndürülürken
Bak anýmsa kaçýncý mevsim geçiþi bir þiirin üstünden
Donma türevi bir kalbin
soluðumda yanan lamelif
unuttum
kaç tenhalýk
sýðar gölgene
ben yokken
Anla beni diyedir bu yaðmur
suya verdiðim
gece
kazýnmýþ bir cümle
kreter. Kalbin
silinmez
bir tek dize
güz de bitti. Orda mýsýn
yoruldu aðaçlarda sarý
kanda kýrmýzý
suda mavi
külde siyah
Senin için
Ben sen aþk
Sen siz yaþ anýlmaz ki
Acý ardýndaki binlerce mecazi ömür
Öperken yüzünü verme hayata
diyedir
Boynuma asýlmýþ ektodermin (þ)ahý
ellerinle tutup
Siyah bir cümle geçirmeden ilmiðime
Söyle ...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.