ÇÂRESİZ İKİ DERT

Ýhtiyarlýk ve ölüm, çâresiz iki derttir
Ecel geldiði anda, bir mum gibi sönersin.
Burasý pazar yeri, o da nasip olursa
Çýplak geldin dünyaya, bir kefenle dönersin.

Onca nimete karþý, olur mu kulluk böyle?
Nereden, niçin geldin; baþýboþ gezme öyle?
Mâlâyâniden baþka, ne kazandýn sen söyle
Güzel amel olarak, rabbine ne sunarsýn?

Orada geçer azýk, bir amel bir de îman
Mal/makam, evlat/iyal, kurtarýr sanma aman
Ne eksik ne de fazla, günü geldiði zaman
Ne kadar yaþasan da, cansýz ata binersin.

Hesâba çekilecek, bil ki yaþ da/kuru da
Gözün/gönlün kalmasýn, hiç bir zaman geride
Hepsi senin kazancýn, nârý da hak nûru da
Görevini yapmazsan, korkarým ki yanarsýn.

Yeter sen kendine gel, vahyin sesini duyup!
Hakk’a isyan eylemek, hem günah hem de ayýp
Kitap/ sünnet ortada, nefse/ þeytana uyup
Neden; gül dalý varken, çöplüklere konarsýn…?!

15/11/’13
Hanifi KARA



Sosyal Medyada Paylaşın: