REFİK-İ ÂLÂ'YA

Hata gördüðü anda, nemelâzýmcý deðil
Müslüman’ým diyende, teblið rûhu olmalý.
Kafes ile deðil de, kuþla ilgilenmeli
Kalbine/kafasýna, cihat aþký dolmalý.

Sakýn ola güvenme, aðyârýn vefâsýna
Ne olursun sen düþme, nefsinin hevâsýna
Býkmadan, usanmadan; aþk ile dâvâsýna
Yaptýðý her hizmetten, kendisi zevk almalý.

O’na boyun eðiyor, ulu dað, koca deniz
Kul/köle olamadým, ne yapsam da bendeniz
Baþka yollarda deðil, gül/ten ile bet/beniz
Murâda ermek için, Hak yolunda solmalý.

Hiçbir iþe yaramaz, insanda yoksa vefâ
Dâvâsý olamayanlar, mümkün mü çeksin cefâ?
Rýzasýn almak için, her hâl günde deþ defa
Aksatmadan aþk ile, Hak kapýsýn çalmalý.

Ýyi düþün karar ver, sen yolunu seçerken
Neler bekliyor bilsen, o sýrattan geçerken?
Ruh esas vatanýna, bu dünyadan göçerken
“Refik-i Âlâ” diye, þehâdetle ölmeli…!!! (*)

14/11/’13
Hanifi KARA

(*) Refik-i Âlâ: Yüce dost…


Sosyal Medyada Paylaşın: