Ýmtihan yeridir dedik bu hana
Gözümden damlayan sel olsa ne ki...
Yeter ki Yaradan yâr olsun bana
"Dostunum" diyenler el olsa ne ki...
Nefsim palazlandý kestim aþýný
Ölümü gösterdim eðdi baþýný
Selam verdiklerim çatsa kaþýný
Aðzýndan dökülen kal olsa ne ki...
Ýçi boþ kelamýn süsüne kanýp
Tattýðým zehirdi, bal diye banýp
Þimdi zor günümde saðlamdýr sanýp
Tuttuðum bir çürük dal olsa ne ki...
Matlûbu maðfiret olanlar Bir’den
Kalbini pâk eyler kin denen kirden
Aklý nefse esir gafil, zâhirden
Hakk yola baþ koymuþ kul olsa ne ki...
Ukbâya serili gönül hasýrým
Hatamý affetmez tövbe satýrým
Namerdin nezdinde, varsa, hatýrým,
Ezilen, çiðnenen yol olsa ne ki...
Akleden kâr ummaz mey ile meþkten
Ölse de vazgeçmez uhrevî köþkten
Süflî emellerden, dünyevî aþktan
Geriye kalanlar kül olsa ne ki...
Durgun derya gibi, hoþ gönül kabým
Toplayýp çýkardým; bitti hesabým
Ruhuma edebim, arým esvabým
Ten üste giydiðim çul olsa ne ki...
Üstüme giydiðim çul olsa ne ki...
Mecit AKTÜK
Dost kalemden inciler;
Madem ki fanidir bu tamah nedir?
Nefislere gerek þanlý bir bedir
Dünyada yetmez mi kuru bir sedir?
Makberi maktul’a zül olsa ne ki...
Hülvanî BAÞTUG
***Sonsuz tesekkürlerimle...***