Gizli Çığlık

Bekliyordu,
Eli yüreðinde, tedirgin, bir o kadar ürkek,
Nasýl da özlemiþti aslýnda hiç tutmadýðý o elleri,
Ýster gibiydi aslýnda “O” da,
Bekliyordu yine de, sabýrla…
Israrla…
Razý edemiyordu gönlünü, kaldýrmýyordu belki de artýk,
Ama konuþamýyordu da,
Kalbi yerinden çýkacak gibiyken,
Mazisi onu imkansýzlýklara iterken,
Aþk nasýl da kaplamýþtý içini…
Þekilden þekle giren suratý, birçok þeyi anlatýr gibiydi,
Eski gülüþünü suratýna takýnmak ister gibiydi, ümidini belki de,
Ya o kaygý bedenini sararken korkusuzca,
Mazi hüzünle dolduruyordu içini, beraber geçirilen o anlarla,
Ama bir türlü susturamýyordu içindeki sesi, “Hayýr!”, “Hayýr!”.
Sonsuz gibi geliyordu o dakikalar,
Ebediyete bir yolculuk gibi…
Nükseden bir ölümcül hastalýk gibi,
Sonsuzluða sürükleyen bu dakikalar…
Ýliklerine kadar hissediyordu aslýnda,
Zorlanýyor, bir o kadar korkuyordu olacaklardan…
Olan olacaktý aslýnda, ne kadar korksa da, ne kadar çabalasa da,
Lanetlenmiþ bir ömürdeki son dakikalar olabilirdi ama bunlar,
Ama bir o kadar masum da…
Mýsralara dökmek istedi o sýrada her þeyi,
Ansýzýn, amansýzca, aklýna geldiði gibi,
Mýsralar anlardý belki, içindeki gizemi, korkuyu, sancýyý…
Sustu…
Eskisi gibi…
Nedensizce…
Ýsteksizce…
Sustu…
Elinde bir ateþ vardý artýk…
Ve koca bir hüsran…
Ýçini, elini yakan bir kor,
Yoktu artýk, yoktu “O”…
“O”nsuzluktu bundan sonrasý…
Rast gele bir ömür yani…
Umutsuzca, “O”nsuz…
Mazi mi? Artýk mazi de “O”, gelecekte, herþeyde “O”…

Sosyal Medyada Paylaşın: