hiç bir þey üzmedi, elimde telefon seni beklediðim kadar, odalar artýk daha karanlýk, geceler daha kimsesiz, gönlüm daha suskun, her þey daha anlamsýz, ve ben uçurumun kenarýnda, yetiþ bana Hýzýr, ya düþeceðim yar uðruna yardan, ya da tutsun elimden Yaradan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
juniorgonzo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.