Adın duvar panolarında yıldız

Þimdiler hiç yoktu
belli deðildi yarýnlarýmýz
onu hipnotize etmek en çocuklaþtýðým duyguydu
bak derdim
bakar gülümserdi
bak derdim o zamanlar göz yaþý damlardý k/alemden
fayda yoktu
kavrulurduk kendi yaðýmýzla

kendi þiirimizi yazardýk kendimiz-biz hala þaþkýndýk þaþkýnýz
iki dudak bir adamý asardý
aramýzda nice uçurumlar
dað taþ bayýr ova

erirdi kýþ günü güneþ
salkým saçak dökülürcesine denize
bu rituel’den ben de payýmý alýr hoþnut olurdum

saçlarýmdan Þelaleler--yýldýzlar akardý
durup dururken oluverirdi her þey
hayali bir döngünün içinde bir el dokunduðunda baþýma

þimdilerde kaç paraydý sevmeler
o zamanlarýn masum aþklarý galebe çalýyorken þartlý þurtlu sevilere

þimdiler hiç y/oktu ciðerime
ay denizi ilk öpüþünde

enlerin þýmarttýðý ben’imle þaha kalkardý erincim
bilirdim ki bana bir göndermeydi- bu gizemli salýnýþ
geriye yine bilinmezlik kalýrken- ay’ýn dünyayý s/eyriyle
bir kavis çizimi
taa balkonuma gelen sesiyle iner yankýlanýrdý ki- kocaman ayaklarýyla pat pat pat
bu gürültüde bile kimseler uyanmaz
duymazdý kimseler
derin uykusunda

þimdiler hiç yoktu
umursamazdýk yarýnlarý

aþk o zamanlar vardý






Sosyal Medyada Paylaşın: