HÜKÜMSÜZDÜR___

Bu yokluk günlerinde

sabahtan akþama dek

bir kýzýl gonca

yüreðimdeki açmaz

ordadýr rengi

kokusu içimdedir

darmadaðýnýk

dikenlerim

sarýlýr koynuma

canhýraþ sevmek

koparmak gibi yüreðimi

yaþarken ...


binlerce canlýnýn içinden geçip

dokunulmamasý gibi yalnýzlýðýma...

Ölüm zamanla

zamanla azar azar,

bir tüp mutluluk

ve beyaz

bir çiçektir azar azar...

toprak sebebiyet verir

ki hangi din le uðurlansa aynýdýr son

medet azar azar

defnedilmiþ ve eskiyecek

ruhum sarp kayalardan daha sert

ve aðýr

sorumludur kaybettiklerinden

azalmýþ gövdem.

düþ kurmaktan bitap

ve yatýlý öðrencisi korkularýnýn.

tek gözlü ve dikiþli uçsuz bir yara

baðýrýr

kendi görüþünüþünden dikenli,

ve o kadar kanayarak ,

çaðýran,

israftýr düþüncem

devamlý boþa giden .


ruhum

esrik bir attýr

þehirin küfünden

baðlý sýmsýký...

aklýmýn tellerinde ki kuþ korkuyor

kaç dün var


ki içimde kaç suç

benzersiz bir yara

sanýrým kapýp yoketti beni biraz

hükümsüzdü,

o karaþýn korku

ne ölecek kadar aðýr

ne yaþayacak kadar kafi...



Sosyal Medyada Paylaşın: