Güneþi de küstürdük, kýrgýn bakmakta bize,
Hayata zehir kattýk, kalplere kin doldurduk.
Duygularý yok ettik, merhamet geldi dize,
Çiçekleri unuttuk, sevmeyerek soldurduk.
Þimdi güneþ kadardýk, yarýþsaydýk meðerse,
Mutluluðu tadardýk, barýþsaydýk meðerse.
Çalýþmaktan hoþlanmam, hazýr gelsin isterim,
Soðan ekmek yiyene, hor bakarak geçerim.
Kalbim çok kirli görmem, el âleme pis derim,
Hoþgörüyü unuttum, zengin fakir seçerim.
Taþtan katý yüreðim, kapkaraymýþ meðerse,
Þaklabanlýk taslayan, maskaraymýþ meðerse.
Evren bir hoþ ahenkmiþ, bakmadým nazar ile,
Öfke bendim hep taþtý, ya sabýr çekemedim.
Tebessüm etmek varken, kalp kýrdým azar ile,
Bir tek kendimi sevdim, dünyaya ekemedim.
Affedene ne mutlu, insan buymuþ meðerse,
Kýskançlýkla bencillik, çirkin huymuþ meðerse.
Bayat ekmek daðýtýr, sevap yaptým sayarým,
Kul hakkýna aldýrmam, pek kârdayým sanýrým.
Sözümü hiç tutamam, aldatmazsam cayarým,
Çýkarým her þeyimdir, doymaz nefsim tanýrým.
Kandýrdýðým kendimmiþ, el deðilmiþ meðerse,
Dik durmayan bedende, bel eðilmiþ meðerse.
Sakýn bana deðmeyin, yanarsa yansýn alem,
Bir pireye kýzdým mý, birkaç yorgan yakarým.
Menfaatim olmazsa, asla oynatmam kalem,
Fakir garip boþ sözler, ben keyfime bakarým.
Paylaþarak artýran, huyum yokmuþ meðerse,
Kendisi muhtaç iken, veren tokmuþ meðerse.
Ar damarý çatlarsa, çirkin huylar azalmaz,
Dedikodu bir yumak, dokundukça sökülür.
Mazlum ahý alýrsan, çýkar sonraya kalmaz,
Kalpler kýrmaya gelmez, kristaldir dökülür.
Gönlümüze kin deðil, abýr emmiþ meðerse,
Öfkelenen bedene, sabýr gemmiþ meðerse.
Karakalem çalýþmasý bana aittir