Sensizlik yaþlanýyor yavaþ yavaþ içimde
Sessizliði dinlerken kara gecelerin ak düþlerinde
Kanat çýrpan kelebekler tek tek ölürken yüreðimde
Kuþlar derin bir suskunluk içinde
Bir yaprak düþüyor dalýndan baþaþaðý
Bir aðýt çýðlýk çýðlýða daðlardan yuvarlanan
Güz bulutu yaðmalardan kopuyor duygularým
Buz mavisi býçaklarýn keskinliðinde
Ceylanlar iniyor suya
Kanatlý atlar eþliðinde
Veda buseleri topluyorum
Yanýk alýnlarýn gövdesinden
Bir aðaca kazýyorum isimlerimizi
Adý olmayan alfabelerde
Kayýp harflerin gözyaþlarý eþliðinde
Trenler gelip geçiyor garlardan
Yolcusuz
Her durakta durmuyor otobüsler artýk
Pencereler kapanmýþ sýký sýký
Gün doðmaz olmuþ karanlýk odalara
Kan damlýyor hecelerin satýr arasý çýðlýklarýndan
Mecalsiz kalmýþ parmak uçlarýna yaslanýr son mektuplar
Son dizeler dediðimiz yalanlar gibi
Kendimizi kandýrmaktýr oysa her cümle
Ne son mektup olur yazdýðýmýz
Ne de son intizar
Adrese varamamýþtýr geri gelen sadece
Anýlar susmuþtur buz kýrýðý bakýþlarýn ortasýnda
Üþüyorum kapama gözlerini
Çýð düþer bakýþlarýnýn yamaçlarýndan deli deli
Yüreðim kalýr altýnda bir enkaz misali
Dokunma, daðýlýrým
Toplayamaz hiç bir güç
Silme gözyaþlarýmý
Aðlatan sendin unuttun mu...
Islýk çalma bana gelirken
Kulaklarým yeteneðini kaybetti
Yarýnsýz yarýnlara ektik ümitlerimizi
Çorak toprak misali
Artýk hiç bir yerde deðilim
Kendimi arýyordum
Kaybettim
Hükümsüzüm...
Asimaral-Eylül GÖKDEMÝR... 05.OCAK.2008