Adýný sakladým
Yüreðimin en ince köþelerine
Karartma gecelerinde pencereme yapýþtýrdýðým
Gazete kaðýtlarýna hece hece yazdýðýmdýn
Siren seslerinin gökyüzüne sýzdýðý
Iþýðýnda gizlenmiþ ayýn
Ýsyan kokulu nergisiydin
Bir elimde bulutlarýn hýçkýrýðý
Diðerinde namluya sürülmüþ gözyaþlarým
Hangisi daha baskýn çýkacaktý bilmem
Hangisi vuracaktý bir yýldýzý
Kalbinin tam orta yerinden
Çakmak çakmak bakýþlarýný alýyordum
Tüm zamanlara meydan okurcasýna
Elini kolunu ayaklarýný kelepçeleyip
Ruhumun alnýna silahý dayýyordum
Sensiz geçen karartma gecelerimin
Ýsyan dolu saatlerinde...
Puslu havalarýn eþkiya nöbetlerinde
Çýðlýk çýðlýða düþerken yarlardan
Daðda ateþ, karda güneþ, fýrtýnada cemre
Tel tel eridim yosun gözlerinin merceðinde
Söylemediðim tek bir þey var
Tek bir söz
Ýçimin labirentlerinde kaybolan
Seviyorum
Var mý bundan ötesi
Yeter yakma canýmý artýk
Seni sevmekten hiç vazgeçmedi ki bu yürek
Eylül GÖKDEMÝR... 21.07.2007