Yerle gök sarmaþ dolaþtý gözünde
O’na sorsan
Dünyadan hýzlý dönüyordu baþý
Farkýnda deðildi,
Halbuki kendini yakan, zihni uçuk bir keþti.
Ýtikatsizdi
Ve kalbi þahadete mimliydi.
Lakin hiç bilmedi
Bilmeyi de istemedi
O köprüden kimler geçerdi.
Ýster varlýklý yaþa ister temelli harab
Hepimizin üstünü örtecek olan turab
Kimi cennet görecek kimi sonsuz ýzdýrab
Piþmanlýktan ne fayda göründüðünde Sýrat
Gönül gözü kör
Boðazýndan geçen kahýrdý
Ayarsýz adýmlarla dengede zor duruyordu
Gördükçe insaný fevkalâde yoruyordu
Yalpalayarak koþmaya çalýþýyordu
Sýksýk düþüyor,
Üstüne baþýna bakýp bakýp aðlýyordu
Demek ara sýra insanlýðý tutuyor
Bocalýyordu
NÜS