Bir et yýðýný sokaklar gözümde. Ruhsuz. Ama kalpli. Karaketersiz fakat insancýl. Yinede bir ruhu yok. Bu yüzden bakire kalabildi kaldýrýmlar. Yoksa Ýsmi sokak köpeklerinin Salyalý aðýzlarýndan akardý tabelalarýn. Bu defa ruhu olur, yüzleri olmazdý.
Ve bu defa Þiir kokmayacak dizeler.
Köþebaþlarýna adalet geliyor ayaklarýmla Gümüþ bir kalýntý sönük lamba Umursamaz bir þoför, aceleli yayalar Telaþ barýndýrýyor tramvay duraklarý. Akþam olmuþ, gündüzün kalýntýlarý silinmiþ Hýzlý ama dikkatlice. Bazýsý býrakmýyor Gündüzü doldurmuþ cebine.
Þehir süsünü takýnmýþ kucaklýyor, ama Mahvediyor seyri makyaja bulanmýþ heykeller. Ýçkilerin ve ibadetin en yoðun saati Kiminin cüzdanýnda eksiliyor, Kiminin takkesinde birikiyor.
Kaçýyorum
Benim evim þu sakinliðin hemen yaný Ýki ekmek sonra biri tabaksýz iki misafir. Hýrpalansýn dýþarýsý boþ beyinlerin entel fikirleri ile. Huzurum týkar kulaklarýmý Düþ ve kalemim böler gecemi ikiye.
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
seng Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.