Çaresizler…

Çaresizler…

Sadece bedenim burada…
Ruhum þehrime vekalet ediyor.
Nasýl mý?
Dur dinle anlatayým…
Yüzlerce insan var kaderleri gibi tipleri de ayný,
Karakterleri farklý da olsa…

Yüzlerce insan var ama hepsi yalnýz.
Bütün altýnlarý, saklanmýþ olan kalpleri,
Ama gömüleri deþilmiþ geriye baktýðýnda…
Gördüðüm kadarýyla o kadar fakirleþmiþler ki!
Veresiye bile sevmiyorlar.
Sanki hepsi dünyadan alacaklý gibi…
Veryansýn eden voltalar atýyorlar,
Ellerinde sigaralarla...
Kafalarýný yerde görmesem,
Buranýn toprak sahipleri diye düþünürdüm.

Ellerinde tespihleri yoktu.
Parmaklarýný kütleterek sabýr çekiyorlardý anlaþýlan. Hayatý boþ bakýþlarla pet bardakta sallamaktalar
Boþ kaldýklarý zaman…
Boþluðun içindeki en büyük delikti boþ kaldýðýn o an…
En kötü yalnýzlýk yaþanýyordu.
Düþünsene yüzlerce insan arasýnda,
Diller konuþsa da, beyinler konuþsa da,
Gönüller her daim konuþmuyordu her an…

Þair Meþru - Mustafa Tenker - Hýçkýran Mürekkep Kitabýndan
Sosyal Medyada Paylaşın: