Gece, bir kanun taksimiyle girerken hicazkâra,
Ay ýþýðý, mavi mavi parlýyordu saçlarýnda.
Ýnce bir rüzgâr esiyordu eski bahçelerden, yasemin yasemin,
Ellerin üþüyordu belki, ürperiyordun
Ve boyasýz dudaklarýn giderek kýzýllaþýyordu...
Sonra, Ay, bir bulutun ardýnda peçelendi,
Saçlarýndaki mavilik, dudaklarýndaki kýzýllýk kayboldu.
Hicazkârdan þarkýlar beklerken
Taksim, susmuþtu erken...
Ben, sigaramýn dumanýndan bir daraðacýna asýlmýþtým,
Gözlerin, boynumda ilmiklenmiþti, çýrpýnýyordum
Ve çok uzaklarda, baþka gecelerde
Hicazkâr þarkýlar söyleniyordu, duyuyordum.
Îdamlar, hep gün doðuþunda yapýlýr diye bilirdim,
Oysa ben
Ay ýþýðýnda îdam edildim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.