Sevda Ben, Özlem Sen

Ýki gül kuruttum
Biri sen
Biri ben
Biri sevda
Biri özlem
Sevda ben, özlem sen...

Seni düþünürken.
Gözüm dalýyor sayfalara
Bir bulut duruyor kirpik uçlarýma


Ruhsuzlaþýyorum,
Ruhum göç ediyor baþka diyarlara
Bir bebek aðlýyor beþikte
Seni duyuyorum hýçkýrýklarýnda
Bir yolcu savrulmuþ gurbete
Seni görüyorum çýðlýk çýðlýða susuþlarýn da
Bir özlem ki kapýda
Seni görüyorum
Suskun duvarda
Tozlu masa da
Nakýþ nakýþ senle iþlediðim sayfalarda

Fýrtýnalar kopuyor odamda
Saðnak saðnaða daðýlýyor
Kirpik uçlarýmdan bulutlar

Ne bu þehre sýðdýrabildim
Özlemini,
Ne bu yüreðe
Ne sayfalara
Bakmadýn ki ardýna
Oysa
Ben ayýrdýnda bile deðildim
Elvedalarýn daha..

Yabanileþtim sonra
Yarýnlara
Ýnançlara
Þimdi bir þey istemiyorum
Ýsteyemiyorum
Unut diyorum
Dünleri unut
Ya da
Umut diyorum
Bir umut

Bir gece yalnýz bir gece
Sokaðýmdan geçiversen
Gölgen girse penceremden
Yahut
Sayfalar arasýndan
Ruh verip gülüne
Özlemi yakýp
Çýkýp gelsen...
-HAZAL-



Sosyal Medyada Paylaşın: