Sükût mevsimidir
Kapanmýþ gülüþlerin þehrinde.
Buruk vedalardýr ellerimin dokunup
Gözlerimin dolduðu.
Kelimelerimin esarete perçinlenip
Bir damla umudun gölgesinde hapsolduðu
Ve
Diyarlarýn ötesinde kaybolduðu …
Hangi keder yüklü þarkýnýn gölgesidir
Beni saðanak dolusu yaðmurda
Takatsiz býrakan
Hangi acýlarýn ben eksenine seyridir
Ömrümün ortasýndan bilinmezliðe
Çalkantýlý denizlerinde yýkandýðým kaç heceli bir cümledir?
Dudaklarýmdan dökülüp beni feryatlara savuran
Gecelerin ayazýnda kaldý sabah beklentili umutlar
Sevda dolusu güzelliðin kýrýlmalý sancýsýdýr yokluðun
Kahrolur kelimeler bozulur kendi döþümde
Kor yangýnlarýdýr gece dolusu rüyasýný görüp
Gerçeðine dokunamadýklarým ellerimde…
Sancýlý beklentiler uðrar gönül rüzgârlarýmýn þehrine
Kanayan damlalardan aðýtlar yazar geceye
Boþ caddeleri adýmlar ayaklarým
Islak
kaldýrýmlarda kalýr kederli ayak izlerim
Saçlarýmda titrer bir damla ay ýþýðýnýn zerresi
Savrulurum yeni açmazlarýn çeperlendiði gölgelerin üzerine …
Yýkýlsýn derim, yýkýlsýn!
Bu kapkara karanlýklar
Ve Saltanatlar talana uðrar gecenin avuç içlerinde
Yakama yapýþýp beni daraltan her zerre
Dudaklarýmdan dökülür öylece …
Baþýbozuk kahkahalarýn ümitlerini yudumlarým
Boþluklarý sarmalayan ellerim umut ýþýðýný yakalar
Gözlerim bir noktada semaha durur
Kaldýrýrým bakýþlarýmý ay ýþýðýnýn gölgesinden yukarý
Yýldýzlar baþucumda oynaþýrlar sonsuzlukta
Bir saltanatýn görkemi düþer alnýmýn tam ortasýna.
Gülümserim…
Onlarca çivilenmiþ yalnýzlýk akýyorken gözlerimden deryaya
Avutuyor kalabalýk savruntular bedenimi…
Katledilmiþ talanlar dökülüyor ören yerinden
Azlediliyor karanlýklar kendiliðinden
Sürgün yerlerimde bir boran,
mutluluk dolusu tufan …
Ve ben
Bir damla ýþýðýn eteðinde dalgalanýyorum
Düþ dolusu güzellik sonbaharýmda
Hazin sonlarýn limanýndan kalkan bir geminin yolcusuyum
Görünmeyen kanatlarla uçuyor yelkenlim suda
Kendi feryatlarýmda çaðlayan umutlara uzanýyor ellerim
Gürül gürül bir çaðlayan þimdi avuçlarýmýn ortasýnda
Kýrýk sevdamý sarýyor kollarým
Asi dalgalarýmýn seyrinde tecrübeli bir kaptaným
Rüzgarda kederlere kapýlmak kaderimdir derken
Yürek dolusu mutlu anýlarý biriktiriyormuþum koynumda
Gönül açmazlarýnýn tökezlediði yerden demir alýyor bu tekne.
Ben,
Karanlýklarýn sabaha dönen yerinde mutluluðu kucaklýyorum
Düþ dediklerim
Zihnimin döngüsünde yalpalýyor, karanlýðýn ölüþünde
Dökülüyor dilimden mutluluða dair her hece
Ve ben
Umutlarla doluyorum
bir kez daha
Yakalýyorum geceyi en gaflet yerinde
Savruluyor rüzgarda
Hüznümden kalan son damla
...
Deðerli yorumu için sayýn Ahmet Ormancý ya sonsuz teþekkürlerimle.
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat