Yine bir Sonbahar, Aylardan Ekim.

geçmiþ ve geleceðin çatýþtýðý zaman döngüsünde,
yeþermiþti umutlar.
yaþam çizgimin sýfýr noktasýnda,
hayata bir baþka,
daha bir baþka baktýðým,
aþký bulduðum gündü,
o gün.

sen,
beni süzerken dalgýn bakýþlarýnla,
ben,
uçsuz bucaksýz düþler içindeydim.
mutluluk þarkýlarýyla dolu bir dünya,
ve içinde yalnýz ikimiz.
açýk,
gizli duygularýmýn sevgiyle þekillendiði,
yüreðimin derinliklerinde,
heyecan fýrtýnalarýnýn koptuðu gündü,
o gün.

ben ki,
deli dolu bir yürek,
esir kalmýþtý gözlerine.
kar gibi eridiðim,
damla damla döküldüðüm,
elbisemde kaybolduðum,
boðazýmda düðümlenen kelimelerle,
þaþkýn ve suskun kaldýðým gündü,
o gün.

çaðlayan ýrmak gibi akarken gözlerim gözlerine,
sanki,
yanardað lavlarý dolmuþtu,
çýrpýnan yüreðime.
iþte,
gözlerini saran hüzünlü bakýþlarla kahrolduðum an,
sahra çöllerine savrulup,
seraplar peþinde koþan biçareler gibi,
yanmaya baþladýðým gündü,
o gün.

günlerim yalnýzlýða,
gecelerim karanlýklara arkadaþ olurken,
bu alemden koptuðum,
çile dolu yýllara merhaba dediðim gündü,
o gün.

yine bir sonbahar,
aylardan ekim.
duygularýmý,
özlemlerimi,
kaybolan umutlarýmý,
yazdým beyaz sayfalara.
sonbahar rüzgârý üþütürken tenimi,
kaðýt gemilerimi býraktým mavilikler içine.
aþkýn umutsuz çýrpýnýþýnda,
gözyaþlarým seviþti tuzla sularla.
kaç yýl,
kaç mevsim geçti sayamadým.
bulutlarýn bile aðladýðý hüzün dolu bir gündü,
o gün.

seni tanýmak bana ödül müydü?
yoksa,
ömür boyu ceza mý?
inan bana ey güzel!
aþký bilmeyen kuldum,
özümü yaktýðýn gündü,
o gün.

Mehmet Macit
30.10.2013
Ýzmir


kaç yýl kaç mevsimdi kýrýlmýþ zamanýn ötesinde
yarý iletken süzgeçten akýyordu saltanatlý söylemler
ve bir karartý göðün yüzünde bulutlardan ayrý
gün yüzünü gösteriyordu gölgelerin arasýndan

Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın: