Desem ki kâinatýn bir ucundayým Diðer ucunda sen. Kaç ucu boþta, Kaçý birleþmiþ. Kaç ucube keser yollarý, Bir bilsen, Bir bilebilsem...
Öyle bir karanlýk ki zifir içinde zifir, Zehir gibi dolar ciðerlere, Solunurken kir, Tartamaz hiçbir fikir...
Ayrýlýk çekilir, hasretlik içilir, Zaman geçilir, mekân seçilir. Seçilmez yokluðunda hiç bir ýþýk, Geçilmez hiç bir yoldan, Ýçilmez hiç bir sudan, Heyhat..! Çekilmez olur hayat...
Bilsem ki kâinatýn uçurumundayým Bir noktasýnda sen. Çaðýrsan beni, seslensen, Bir nefes versen, Sana gelebilsem...
Ne Leylâ çaðýrýr beni gel, Ne de fýsýldar sesimi Leylâ’ya yel, Karanlýk çöker burçlara, Sonsuzluk kalýr Aramýzda engel...
Erol Uraz 12/07/2011 Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol URAZ. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.