LİLA (10) BEN ARTIK GİDİYORUM

Ah be Lila !
Gecenin en derin uykusunda
bir sese irkiliyorum.
Yarý giyinik yarý çýplak.
Geceliðim üzerimde salkým saçak,
eteði takýlýyor karyola demirine
sökülüyor bir ucundan pembesi
Saç desen darmadaðýn,
tepesinden düþmüþ firketesi
beyaz dantel üstlerine.

Gözlerimin yarýsý aralýk,
yarýsý çapak.
Senin Melahat’ýn tavþan modeli,
kemirirken havuçlarý.

Apar topar çýkarken ,
ne gýcýðýma dokunuyor bir bilsen,
Necibe karýsýnýn ,
perde arkasý gülüþleri.
Sahi suçumuz neydi
çok sevmekten baþka ?
Þimdi tüm apoletleri
bu kadýna çakmak var,
sönerken gökyüzünde
benim yýldýzlarým,

Ah be Lila !
Henüz düþmemiþ mideme,
tam þuracýkta,
iki lokma ekmek kadayýfý
dururken boðaza nazýr,
birde üstüne sindirmek var
þu serserinin ettiðini.
Ne deliymiþiz kýz biz,
hangi akla hizmet,
sevgisiz adamlarý sevmiþiz.
Rahmetli babaannem
"Gençlik yavrum" derdi. "Gençlik"
Öyle deðil iþte Lila,
yoklukta her þeyi varlýk bilmiþiz
bizdeki varlýk yokluktandý.
Boþuna girmiþ günaha gençlik,
babaannemin koynunda.
Yýkarken huysuz adamýn ayaklarýný
kimbilir ne çok sevildiðini sanmýþ.

Ben artýk gidiyorum Lila
farz oldu
zorunlu hizmet...

Sosyal Medyada Paylaşın: