affedilmeyi beklermiþ her mahkum bir gün sevilmeyi bekleyen her insan gibi beklermiþ iþte anne ne yaparsýn umut dünyasý alamazsýn kimsenin elinden umudunu kursaðýndan ekmeðini sokmazsan eðer gözüne gözüne gözünün içine ellerini biz vazgeçtik bu sevdalardan artýk aðarmýyor siyaha çalan saç diplerim var bir sabah örersin belki bir karanfil atýpta uçlarýna sahi örer misin anne gül kokulu saçlarým var tek endiþem sütüm kesilmesin bir bebeðin dudaðýnda bakarken gözlerime bugün bütün gözler benim þehrimde anne dört koldan dört bacaktan zifiri karanlýktan ve ve ilk defa korkmuyorum þerefsiz bir adamýn koynundan ben büyümüþüm demek ki karyolanýn ucuna düþmüþ çocukluðum kocaman bir kadýn olmuþum anne ben görmemiþim sen görmemiþsin korkmuyorum artýk anne gecenin deminden belki sýkýþýrsa kapý aralýðýna irkilir yalnýzlýðým irkitir beni o yalnýzlýk ki benim anam babam caným ciðerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLNUR ATEŞOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.