Ufkun fýrlattýðý karanlýklar gözlerimde Þelalelerin donduðu andayým Uzaklýðýn büyür her göz kýrpýþýmda Gökyüzü sen olursun, karanlýk, aydýnlýk sen Anla artýk anla, sensiz bir zamandayým
Hasretinin yamaçlarýnda gezinirim Mevsim mi kýþ Yalnýzlýk mý soðuk Kendime itiraf edemediðim korkularýmdan mý bu kaçýþ Her defasýnda sensizliðe düþtüðüm Kovalayan ben miyim beni Titriyor yüreðim Say ki üþüdüm Gel ýsýt beni, ýsýt beni
Çocuk kýrýlganlýklarýma kýrýlýyorum Þafaklarý toplamak zor sevgili Yaþamak yaþamak deðil Ya tebessümünü gönder gözlerime Güneþi görelim avuçlarýmýzda Saçlarýnýn kokusu daðýlsýn rüzgârlara Çiçekleþelim Yahut vur tam senin olduðun yerinden Kalbim sussun Birlikte ölelim Biz ölelim sevgili
Yokluðun soðukluðunda zaman Özledim diye üzülme Hasretten þaþkýnmýþ, hasretten vurgun yemiþ deme Üzülme sevgili Üþüdüm say
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.