Beynimdeki Gece

Beynimdeki Gece

Issýz bir gece yarýsý
Karanlýk karanlýðýn koynunda
Sahibi meçhul gölgelerin ayak sesleri kayýp

Bazý pencerelerde sarýmsý ýþýklar perdelere yapýþmýþ
Bacalardan sonbahara tek tük dumanlar uzanýr
Kapýlar gelme dercesine kapalý

Boynunu bükmüþ sokak lambalarý
Utancýndan bakýþlarý önünde
Bir kaybý arar gibi

Yürüyorum
Ayaklarým dokunmuyor kaldýrým taþlarýna
Sessizliðin sýrtýndayým

Ne ardýmda bakýþlarým ne önümde
Sisler bürümüþ düþüncelerimi
Gülüyor muyum aðlýyor muyum belli deðil

Hani masallarda el ele tutuþur ya yavuklular
Kitap sayfalarýmda kalýr her gün okuduðum
Bir türlü yazamadýðým

Ne görünen var gönlüme ne selam veren
Ben sarhoþ, caddeler sarhoþ sokaklar sarhoþ
Göðsümde dost bir yüreðin sesi

Bilmece nefes almak, vermek
Kuru teselli giyinmiþ hayaller
Ve avuçlarýmda gezinen hayaletler

Zamanýn kýrýk zembereðinde sallanan dün
Uzaða dua, uzaða niyet
Azaldýkça çoðalan bir kum saati yarýn

Beklenen þafak sarý ýþýklarýyla
Sabahý doðuran gece her gece
Labirentlerde dolaþan ruhum

Bir tek ýþýðýn izinde
Bir gülücük
Ve bir öpücük…

Turgut Uzdu
Sosyal Medyada Paylaşın: