Sohbetin, âþýka doyumsuz bir tat,
Baþka bir mutluluk vermezsin, heyhat!
Ne þarký, ne þiir, ne bir iltifat;
Ara-sýra hoþ bir kelâm et yeter...
Beni mest eden o tatlý gülüþ,
Kâkülü, alnýna iþveyle döküþ,
Gereksiz gözünü çapkýnca süzüþ;
Beni delirtmeyi meram et, yeter.
Ne bende bir ümit, ne sende vefa,
Böyle öksüz sevgi; sonsuz bir cefa.
Yine de dilerim senden son defa;
Sevginden vaz geçtim, selâm et yeter!
Aþktan anlamazsýn; ’âþýðým’ demem,
Sevdândan tutuþsam; sana söylemem.
Küçücük bir bûse bile istemem,
Sen, yine sohbete devâm et yeter...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.