AKLIMIN ODALARI

Kapattým yüzündeki kapýlarý…
Senin olmayan bir kalpte iþim ne ?
Kirpiklerim acýtmadý bu sefer.
Bakýþlarýmý sakladýðým bir yer vardý.
Güldüm.

Yitik bir eþyaný buldum,
Sana dokunduðumda.
Kalbimin yerini unuttum.
Çok mu zordun sen aþk?
Ben bu odalarda kayboldum.

Aþkýn tadý da yok, rengi de cismi de…
Rüzgârý koklamayý býraktým artýk,
Gözlerini duyduðum bu þehirde,
Sesini býraktým.

Çocuklarýn soytarý gülüþlerini çalmak gibi,
Bir ilacýn bütün yan etkileri içinde,
Kayboldum.

Seni anlattým bir surete,
Tanýdýðým kaç adam varsa,
Sana benzettim…..
Oysa yabancý bir gülüþtü hepsi,
Her tende ölmek bir intihardý,
Aþk ise tek bir göze bakmaktý…
Ýkisi de ölümcül bir vaka…
Bu hastalýðý ruhuma býrakma,
Yýrtýlýr dikemezsin!

Benden ne kadar kaçarsan kaç,
Kendinden bir þeyler kaybedersin….

Ki aþk uðramaz,
Her nefsin öldüðü bir cehenneme,
Artýk kötülüðü bile kabul etmiyorum,
Çünkü: herkes iyiliðimi istiyor biliyorum.
Giderken…





Sosyal Medyada Paylaşın: