Ruhun Gece Vardiyası

1.

gecenin koynuna düþmüþ beden
her yol yürünmez adým atmayla
güneþin gittiði göklerde ruh
bu yol geçilmez asa tutmayla

sen ki yaradýlmýþlarýn içinde baharsýn
olmaz dediklerinde hüzne de kapýlýrsýn

süzülmekte canýndan da bir can
gezer durursun alem içinde
sezilmekte o canda da canýn
bakar durursun O’nun nefsine

her adem havvasýný arar gurbet yerlerde
her havva ademini bekler toprak üstünde

2.

kanatsýz uçunca sordu biri
yüküme yük veren toprak mýdýr
öteki baktý gül yüzlü yâre
kuþu uçuran da âþýklýktýr

baktýlar göðün yedinci katýndan
toprak uzak
uzaktaydý mekan
kadýn dedi;benim içimde dinmeyen bir sýzý var
bak orada aðlamakta baþka bir kadýn
ben böyle iken mutluluk hangi alemin içinde
ben böyle iken mutluluk yeþertemem ki senin yüreðinde

baþýný eðdi adam
eðilen sadece baþ deðil göklerde
insan dýþýnda yaradýlmýþ ne varsa
onlar da eðildi bir yüreðin çaresizliðiyle

gözlerinde bulut bulut hüzün adamda
ah bir akýtsa
aksa ya ýrmak ýrmak bu hüzün yaðmurlarca
ölüm neymiþ o an bildi
bir çift sözle adam çarmýha gerildi

kadýn þaþkýn
konuþtu kendince ;
kimlere gitmeli
kimlerden yardým istemeli
bir ölüme saldým yârimi
ne etmeli de geri çevirmeli

açýldý tüm kapýlar o anda
aþk ölmekti aþýk olmak için
sarýldý tüm yaralar bu ahla
aþk dirilmekti aþýklýk için

3.

uyanmaya uyudu yürekler her gecede
uyumaya uyandý bedenler yorgun halde

gecenin koynuna düþmüþ beden
her yol yürünmez dertli hal ile
güneþin gittiði göklerde ruh
bu yol geçilmez aþksýz hal ile





Nigar Baran
Sosyal Medyada Paylaşın: