Yollar yokluklarýn varlýklarýna asýlý
Gölgeli düðümlerin üzeri mühürlenmiþ
Güðümler yansýr sýrlarý dökülmüþ aynadan
Aðýzlarý kalýn kilitlerle örtülü.
Tozlu yollarýn üzerinde
Aðýr aðýr yürürken ayaklar, yerler gölgeli
Karýn, kýþýn ayazýn altýnda
Sýcacýk bir dolu yürek
Soðuk ayaklar...
Karanlýk...
Açlýk...
Her yerde yalnýzlýk
Son kýrattýr boþluk
...
Küçük bir ýþýk oynaþýr uzaklarda
Hayal gibi..
Adýmlar ürkek ve kararsýz
Tozlu yollarýn üzerinde bir þair
Þiirler düþer gözlerinden tutar elleriyle
Düþmesin incitmesin ister tozlarýn altýndaki izler
Yürür sakince, örselemeden, dokunmadan
Ýlahi yolda ruhani bir avuntudur sýðýndýðý
Bastýðý yer kan, kurumuþ gözyaþlarý
Bastýðý yer karanlýk, bastýðý yer tarih.
Uyuyor tüm þehitler kanla ýslanan topraðýn altýnda
Bir destan aðlýyor gülen insanlar, gülen çocuklar
Gülümseyen yarýnlar için
...
Bir perde zamanýn üzerinde incecik að gibi örtüyor geçmiþin üzlerini
Örtü utanç dolu,
Yansýtmýyor hiç birini dünyaya sýmsýký sarmýþ koynuna
Sarýyor tüm izleri incecik örtü, vefa ile...
Nefesler sessiz, nefesler ürkek kanatmaktan çekinir tek zerreyi
Ki,
Perde kendiliðinden aralanýr geçmiþ zamanýn üzerinden
Sýrtýnda inancýn kanatlarýyla, yokluðun gölgesinde kadýnlar yürür zamanýn gerisinden
Ve çocuklar
Ellerinde hiç bitmeyecek umutlar yüzlerinde solgun bakýþlar.
Donuk ve kederli de olsa yüzleri onur kalkanlarý üzerlerinde
Yürekler yangýn yeri, yürekler bir aðýtýn en aðlak yerine tutunmuþ,
Korkular esir almak ister umut edilen her þeyi.
Bir aðýr duman solur gecenin elleri, her yer katran...
Analarýn elleri kýnalý, ak sütlerinde derman, Anadolu aðlýyor için için.
Binlerce ölüm kol geziyor topraðýn üzerinde ve sessiz bir aðýt herkesin dilinde.
Bir asker cephede, bir ana, bir kadýn, bir adam bir çocuk hepsi derin kederler içinde...
Ancak çarenin efendisi bir dolu yürek her birinin derininde.
Gün doðmaz artýk kanla yýkanmýþ bu topraklarýn üzerine,
Kalkamaz bu hasta kötürüm adam diyenlere inat,
doðrulur derinden bir hýþýmla, Anadolu.
Tarih yazar çaresizliðe mahkum olanlarýn elleri
Gün doðar aniden!
Karanlýk hapsolur kuytuya, erir vatanýn karýþ topraðýna basan
Ayaklarýn her biri.
Ölümle oynaþan adýmlar esaretin demir halkalarýný kýrýp atar uzaklara.
Duyulmayan dualar varýr arþý-alaya.
Ve bir gün ki en karanlýk kuytuya sokuluyor nefesi, aðlýyor gölgeler.
Yalýnayaklý insanlar çizip geçiyor tanklarýn
Tüfeklerin ölüm saçan soðuk yüzlerini.
Bir çocuk ellerinde yeni filizlenmiþ umutlarla ilerliyor yalýnayak,
Gün doðuyor binlerce umuda
...
Baþlar ileride gözler önde yeni bir dönemi yazýyor Anadolu,
Tarihin solan sayfalarýnda.
Hiçliklerle gidilmiþ yolun sonundan yükseliyor umut,
Çaðlayana dönüþüyor sükunet
Gürül gürül soneler akýyor þelalelerden, binlerce güzellik yayýlýyor her yere.
Destan yazýyor yürekler.
Onca çocuk, onca kadýn, onca adam ve bir aðýttan ümitler yayýlýyor evrene.
Onca umudunu yitirmiþ insanýn alnýnýn ortasýna doðuyor güneþ
Ýnançla yazýlan görkemli bir tarih parýldýyor dünyaya.
Yoktan var edilmiþ umutlarla yazýlan bir destan çekiliyor
Tarihin tozlu sayfalarýna.
Binlerce þehit candan yükseliyor Anadolu arþ-ý alaya.
Ve ölüm kokmuyor artýk topraklar, yalýnayak deðil çocuklar,
Çocuklar mutlu çocuklar gülümsüyor
Aðýttan senfoni dökülüyor her yere.
Þiirler mutlu þimdi
Anadolu engin
Anadolu sonsuzluðun ortasýnda bir vaha...
27 Ekim 2013
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.