Bir nazar kýl, gözlerin yor
Düþmeden hiç kîl u kâle.
Göremezsen kâniden sor
Kör gözün dönsün Bilâl’e.
Nice ün var tabiatta
Canlý cansýz nebatâtta
Cümle mahlûk serenatta
Hepsi girmiþ hüsnühâle.
Adý mâlûm; iþ bu kýssa
Tanýdýk bir güle hassa
Dinleyenler aldý hisse
Sende koþ iç, kan zülâle.
Ýçi kavruk dýþý parlak
Remzi zâhir; "altý yaprak"
Özü Mevlâ, sözü toprak
Huyu pek benzer Hilâl’e.
Hû çeker derviþe nispet
Kalbi bilmez asla kasvet
Zühdü zâhit, zikri müspet
Ýmrenir her düþ bu hâle.
Ziya ünsüz dolaþýnca
Kim duyar sen meleþince
Derde gün gün ulaþýnca
Çeldi aklýn soylu Lâle.
Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün
27ekim2013
m.ziya dinç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN