Çürüksüz Hiç Koz Olmaz
Bahar gelsin, çayýr çimen yeþersin;
O rengarenk çiçekler hiç az olmaz.
Bekle de gör, gülistana düþersin...
Sonra dersin; bir çiçekle yaz olmaz!
Kýzma, n’olsa sonu yazdýr baharýn!
Kokusuna doyamazsýn ezharýn...
Dikenlerden hiç bitmez ah-u zarýn!
Kim demiþ ki güzellerde naz olmaz?
Unutma hiç, elbet sen de insansýn...
Býrak, baðrýn yanarsa aþktan yansýn!
Duvarlar aþ, varsýn yarin usansýn,
Güzel olan kolay kolay raz olmaz...
Hayat budur, hamken piþer yanarsýn!
Felek vurur, aðustosta donarsýn...
Söyleneni hep tevatür sanarsýn;
Malum, ateþ yanmayýnca köz olmaz...
Kapýlýrsýn bir ceylanýn peþine,
Rastlamazsýn bu dünyada eþine...
Atar gider seni kor a/teþine!
Söðütte öz, bivefa da söz olmaz...
Gözlerinden uykun firar etti mi,
Bilemezsin akýl baþtan gitti mi...
Artýk sorma; "yani her þey bitti mi? "
Sýkma canýn, çürüksüz hiç koz olmaz...
Antalya-2013/10
TDK:
gülistan: gül bahçesi.
ezhar: çiçekler...
ah-u zar: ah çekmek, aðlayýp sýzlamak...
tevatür: Bir haberin aðýzdan aðza yayýlmasý, yaygýn söylenti.
bivefa: vefasýz
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.