Zamansýzlýðýn üzerini arþýnlayan iki adým
düþ bozumu bir düðüm
Ki,
Bir adým ilerisi cennet
Kýzgýn közler damlar topraða
Bu harda yürüyen bir kadýn
Yalýnayak...
Sýrça camlarla çevreli bir kuytu, deryasý,
O ben miyim?
Artan eksilmeyen gafletlerin ortasýnda
Ýncinen iklimsel saðanakta,
Yine ben miyim?
Kaç adýmlý bir mahrumiyettir gölgemin hapsolduðu?
...
Ürkek adýmlarla giderken kumlarýn üzerinde
Korlara basýyor ayaklarým
Düþüyorum alevlerin ortasýna
Ateþten damlalar ellerimde
Y/akmýyor kavuruyor bedenimde
Suret dediklerim her yerde
Aðlýyor içimde yýllardýr gönülü bir köle
Ellerim sýcak, ellerim kor!
Yangýnlar dolaþýyor bedenimde
Dilimde veryansýn ediyor çalkantýlý saðanaklar
Baþýmý alýp gitmeliyim diyorum ya
Sonsuzluk dokunuyor suratýma
Neredeyim?
Nasýl geldim ben buraya?
Hangi mevsimin döngüsünde hapsoldu
Bunca köz benim masalýma?
Baþka masallara sýðýnamayacak kadar adressiz miyim?
Dökülüyor bedenimden bir þeyler tane tane
cüretsizim bu gidiþlere
...
Yürek zannýnýn esaretinde kalmýþ canlara dokunuyor ellerim
Sarýlmaktan acizim...
Bir nefes daha diyorum
Bir nefes daha almalýyým ve vermeliyim tek nefeste
Bu döngü uzadýkça uzuyor ellerimde
Ayaklarýmda bir yalpalanma
Göz gözü görmüyor saðýmda solumda
Çöldeki bedeviyi oynamaktan yorulmuþum
Uzatýyorum baþýmý yýldýzlar bir adýmlýk mesafede
Ben epeydir uzakmýþým meðer kendime
...
Kaldýrýyorum baþýmý sessizlik oynaþýyor buklelerim-de
Bir damla deðiyor dudaðýma
Sükut aðlaþýyor yanaðýmda
Bir damla daha süzülüyor ruhuma
Bir neyzen soluyor neyi ile kulaðýma
Yaðmurlar boþanýyor kor yangýnýnýn ortasýnda kalmýþ vahaya
Islanýyorum saðanakta kalan yanýmla.
Bedenim ýslandýkça ayaklarým daha aðýr basýyor yere
Kumlar terfi edip dönüþüyor ayaklarýmýn altýnda topraða
Ben mucizenin özünde dalgalanýyorum
Bir arpa boyu saltanat elimin dokunduðu...
Yakarýþlar sessiz ütopyanýn coðrafyasýnda yankýlanýyor
Bilmediðim bir ritüelde yýkanýyor tüm günah saydýklarým
kaç damlasý deðiyor dünden kalanlara bilmiyorum
Kaç adým daha saymalýyým
Sayymýyorum
...
Keder saðanaklarý geçiyor
Sessiz masalýmýn ortasýnda
Hani! Kervan geçmezdi artýk bu masaldan
donakalýyor kimliksizliðim
Daraltýda bolluklara sýðýnýyorum
Ellerim daha çevik
Gözlerim daha keskin
Ve adýmlarým daha hafif...
Ardýmda kalanlarý derdest ettiðim yerdeyim
Süzgecimde kalanlara son kez bakýyor gözlerim
Artýk çok uzaklardayým
...
Yaðmurun kanatlarý bedenime dokunuyor ýlýk ýlk
Vahamýn týlsýmlý atmosferinde bir zerreye dönüþüyor gölgem
Karasal iklimimin hafif esintisi dalgalanýyor saçlarýmda
Bir yakarý dudaklarýmda
Yakomozlar her yerde
Ellerimde bir küçük mucize
Ben gerçeðim!
Bastýðým yer doða anadan bir derya
Bir ummanýn ortasýna býrakýlmýþ can bedenimde
Yasemin kokularý avuç içlerimde
Gözlerimde aforizma dalgalarý
Kendi ummanýnda yýkanýyorum
S/onsuzluða deðiyor nefesim
Koca evrenin içinde
Közden düþen bir zerreyim
Zamansýzlýðý adýmlýyorum
Gün ýþýðý dökülürken.
Saçlarým kumlarýn üzerinde
ben
tüm yenilgilerimin ederiyim
...
Maide Yýlmaz Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.